Po papieskiej bulli grożącej ekskomuniką oraz jej spaleniu przez Marcina Lutra w 1520 roku zaostrzył się konfilkt pomiędzy Kościołem rzymskim a Lutrem. 3 stycznia 1521 roku Luter został ostatecznie ekskomunikowany, tzn. wykluczony z Kościoła. Książę elektor Fryderyk Mądry wstawił się za Reformatorem, a Luter mógł bronić swoich tez przed cesarzem Karolem V na sejmie w Wormacji. Ze względu na przychylną Lutrowi atmosferę w kraju i pod wpływem kilku książąt, cesarz stwierdził, że nie ma innego wyjścia, jak go wysłuchać. Dzięki Fryderykowi Mądremu rozprawa odbyła się na niemieckiej ziemi, a zakonnikowi zapewniono osobiste bezpieczeństwo.
Załącznik: ARKUSZ 13: LUTER PRZED SEJMEM W WORMACJI