Pod koniec średniowiecza ludzie byli przekonani, że po śmierci ich życie zostanie poddane ocenie w czasie Sądu Ostatecznego. Jeżeli ktoś popełniał grzech, to dusza zmarłego na jakiś czas – w zależności od powagi uchybień – trafiała w ogień czyśćcowy. Po tym „oczyszczeniu” mogła wejść do nieba. Jeżeli jednak ktoś popełnił grzech śmiertelny, czekało na niego wieczne piekło. Te szczególnie ciężkie grzechy to siedem grzechów głównych: pycha, chciwość, nieczystość, gniew, nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu, zazdrość oraz lenistwo. Strach przed mękami piekielnymi i ogniem czyśćcowym był więc w czasach Lutra wszechobecny.
Załącznik: ARKUSZ 5: ŚREDNIOWIECZNA POBOŻNOŚĆ